گزارش کاربرد آموزش نامه بر آموزش بالینی دانشجویان فیزیوتراپی

مقدمه و هدف: آموزش بالینی از مهمترین قسمت های آموزش در علوم پزشکی می باشد که دانشجو ضمن آموزش مهارتهای عملی جدید، به بکارگیری این مهارتها در بالین بیمار می پردازد. آموزش نامه به عنوان یکی از ابزارهای ارزشیابی می تواند سبب  ارتقا سطح آموزش بالینی، ارزشیابی و برنامه ریزی آموزشی گردد. با توجه به عدم وجود مطالعه ای در خصوص استفاده از آموزش نامه در آموزش بالینی دانشجویان فیزیوتراپی در سطح کشور و نقایص مطالعات موجود در این زمینه در سایر رشته ها، این مطالعه با تأکید بر محتوای آموزش نامه طراحی و اجرا گردید. روش ها: در این مطالعه مقدماتی 24 نفر دانشجوی فیزیوتراپی در مقطع کارشناسی در ترم هفتم که تجربه گذراندن واحد کار آموزی به روش رایج را در ترم گذشته داشتند، به روش نمونه در دسترس در چهار مرکز کارآموزی دانشکده توانبخشی تبریز تحت آموزش بالینی به روش آموزش نامه قرار گرفتند نحوه تخصیص این دانشجویان در 4 مرکز کارآموزی به صورت تصادفی انجام شد و نتایج به صورت نظرسنجی از دانشجویان در زمینه های مختلف توسط پرسشنامه کتبی که روایی و پایایی آن مورد ارزیابی قرار گرفته بود، بررسی شد. یافته ها: در این مطالعه مقدماتی نتایج پرسشنامه ها بعد از مداخله موردنظر به صورت توصیفی بررسی شد. از بین 23 پرسش بررسی شده در پرسشنامه بیشترین رضایتمندی از کاربرد آموزش نامه در آموزش بالینی در مورد آموزش نحوه پرونده نویسی، مستند سازی تجارب و امکان مقایسه آنها در طول ترم های مختلف، بهبود روحیه خود ارزیابی و ثبت نظام مند فعالیتهای آموزشی بود. نتیجه گیری: استفاده از آموزش نامه در کارآموزی در عرصه دانشجویان فیزیوتراپی می تواند ابزاری مأثر در ارتقا کیفی آموزش بالینی باشد.